Ἡ Ἐκκλησία ζῆ στόν χρόνο καί τόν τόπο, ἀλλά δέν ταυτίζεται μέ τά συστήματα τοῦ αἰῶνος τούτου καί δέν μπορεῖ νά ἐκκοσμικεύεται ἀπό τήν νοοτροπία τοῦ κόσμου τούτου. Εἶναι ἀνοικτή σέ ὅλους, δέν κλείνεται σέ ἀνθρώπινα σχήματα καί σέ ποικίλες διαιρέσεις. Ἔχει ἄλλους σκοπούς καί προτεραιότητες καί γι᾿ αὐτό ἀντιμετωπίζει τά πάσης φύσεως προβλήματα μέ πνευματικό τρόπο καί μέ τήν ἐνατένιση πρός τήν αἰώνια ζωή.
Μέσα σέ αὐτήν τήν προοπτική πρέπει νά δῆ κανείς τά κείμενα πού δημοσιεύονται σέ αὐτό τό βιβλίο. Εἶναι Ὁμιλίες πού ἐκφωνήθηκαν τήν περίοδο τῆς εἰκασαετοῦς Ἀρχιερατείας (1995-2015) σέ διάφορα ἀκροατήρια ἐντός καί ἐκτός τῆς Ἑλλάδος. Ὡς «ὁδίτες καί πολίτες» ζοῦμε, κινούμαστε καί πολιτευόμαστε στόν τόπο καί τόν χρόνο. Ἄν καί ἀνήκουμε σέ ἕνα ἐπίγειο πολίτευμα ἡ ζωή μας προσδιορίζεται ἀπό τό οὐράνιο πολίτευμα καί τούς πνευματκούς νόμους πού τό διαπνέουν.
Οἱ Χριστιανοί μποροῦν νά ζοῦν σέ ὁποιαδήποτε πατρίδα, μέ τίς ὁποιεσδήποτε συνθῆκες καί πολιτικές ἐπιλογές, ἀλλά παραμένοντας στήν πραγματική τους οἰκία, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἐμπνέονται ἀπό τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ καί τήν οὐράνια πόλη.